Een Chico brengt je overal..

Vrijdagavond zijn we met alle huisgenoten naar “Sky’s da limit” geweest, een Afrikaanse talentenjacht voor het grootschalige “Northern Arts Festival”. Een gezellige avond met veel talent, rap en gezelligheid, en een ervaring van “je mag niet binnen met sneakers in de plaatselijke club” rijker.

De volgende ochtend waren Mandy en ik klaar voor onze trip, maar wilden we nog even de Chico na laten kijken om te zien of ook deze oude knar klaar was voor een rondtripje (off course he was). Op de terugweg kwamen we uit bij een leeuwenpark en onder het mom van “het kost niks, dus laten we eens gek doen” hebben we een fijne middag gehad in het wildpark. Goede start van de vakantieJ

“Zondagochtend vroeg vertrokken in de luwte na de nacht, niet tien minuten op de trein gewacht”, maar met de Chico on tour, mooie omgeving en een hapje avondeten aan het strand tijdens  zonsondergang. De volgende ochtend, met een temperatuur van 37 graden zijn we gaan hiken op Robbenberg, een eiland bij Plettenbergbay: WAUW! Een fantastische tocht door de natuur langs een privé strand, waar vind je dat nog tegenwoordig? De Chico was helaas meer verhit dan wij, maar met ons vrouwelijk en technisch inzicht kregen we ‘m natuurlijk weer aan de praat. Op naar de volgende bestemming: Knysna.

Wederom een heerlijke en-suite en een lekker ontbijt om de dag te starten. Maar wat ga je doen in zo’n stad? Paragliden? Geen wind.. Quad rijden? Volgeboekt.. Dan maar door naar de volgende stad na het bezichtigen van de Knysna heads en the Lagoon, waar we per ongeluk langs de weg een quad parcours tegen kwamen. Wat volgens de eigenaar een begeleide tour “up and down the hills” zou zijn in een mooie omgeving, bleek een uurtje crossen door de Nederlandse bossen te zijn. Maar we hebben ons weer vermaakt tijdens deze lachwekkende tussenstop. Over tussenstops gesproken: een ongeluk zit in een klein hoekje, zelfs wanneer je in “the middle of nowhere” staat met een picknickbankje en een boom. Je kunt prachtige foto’s maken als je niet uit de boom valt en als de fotograaf (ik in dit geval) wel snapt hoe je de foto hebben wilt, he Mandy:p).

Uiteindelijk zijn we veilig aangekomen in Oudtshoorn, een stad richting het binnenland. Alhoewel veilig? Er waren twee hostels beschikbaar, waarvan één de telefoon niet opnam.  Ik belde, eigenwijs als ik was, het andere hostel waarvan Mandy vond dat ik ‘m absoluut niet mocht bellen en eerlijk: ik vertrouw voortaan op Mandy’s duistere voorgevoel. We kwamen aan en twee “drugskikkers” deden open. Het was een sober, schoon complex, maar er hing een rare sfeer.. Dank aan Mandy voor het goed verzonnen excuus om naar het andere hostel te gaan, wat een paradijs bleek te zijn. Je zou denken “een goed begin is het halve werk”. Maar niets bleek minder waar in ons geval..

Het prachtige restaurant om de zonsondergang te bekijken was die avond volgeboekt en de dag erna regende het alsof we in Nederland waren. Na een struisvogelei als ontbijt hebben we grotten bezocht, die er hier niet veel anders uitzien als in Valkenburg, behalve dat ze net een maatje groter zijn. Vervolgens wilden we een waterval bezoeken. Na de grap over het bord met “open” en de vraag of een waterval gesloten kan zijn, wisten we na deze 11km off road door de modder het antwoord “Ja, dat kan…”. Daarna de struisvogelfarm bezocht waar ook weinig mogelijk was door de regen, en uiteraard was olifant rijden ook niet meer gelukt. Het is ons gegund, zullen we maar denken ;)

De volgende dag maakte het helemaal goed, want na een bezoek aan de struisvogelfarm en een ritje op zo’n crazy beest die blijkbaar 60 tot 90km/h kan rennen, scheen er een prachtig zonnetje toen wij alsnog naar de olifanten gingen! Wat een fantastische beesten! Na een heerlijke olifantenrit, voeren, knuffelen, voetballen en 200 foto’s verder, konden we op naar de volgende bestemming “Prince Albert”. Nooit van gehoord? Een klein dorp (te vergelijken met Hulsel) met mooie villa’s en een super-de-luxe, maar goedkoop restaurant. Hoe kom je er? 42km lang en 2km hoog via gravel wegen over de top van de Swartberg met een oude verroeste Chico die dit allemaal aan blijkt te kunnen (op een afgebroken slot, wat knipperende lampjes, problemen met de koelvloeistof en afgebroken hengsel om de raam te sluiten, na). Maar het uitzicht was super!

Na een heerlijke nacht zijn we doorgereden naar Karoo national park om diertjes te kijken. Hartstikke leuk, ondanks het feit dat we onderweg de bavianen en reuze schildpadden al over de snelweg hadden zien lopen. Vervolgens geslapen in een stadje en toen gelukkig over geasfalteerde wegen terug naar huis. In Graaff-Reinett nog een laatste tussenstop om toch nog even te genieten van het mooie weer en het prachtige uitzicht over de Valley of Desolation. En als afsluiter van de vakantie zijn we ’s avonds lekker uiteten geweest, wat een topweek Mandy! Zondag met huisgenoten genoten van het mooie weer op de markt en op het terras, om maandag weer aan het werk te gaan. Gisterenavond hadden we een braai, omdat Raymon, the one and only guy, vandaag helaas naar huis gaat. Bye Raymon, have a safe flight!